Ηλίας Μπούσμπουλας (1907 – 1966)
21η Αυγούστου 1966 ήταν η ημερομηνία που διάλεξες να φύγεις καλέ μου παππού !
Πέρασαν πενήντα πέντε χρόνια.
Ήξερες πως δεν θα προλάβεις να γνωριστούμε , μα φρόντισες φωτεινά να αφήσεις ίχνη, από όπου και αν πέρασες.
Μια φωτογραφία η γνωριμία μας , μια φωτογραφία ζωντανή, γεμάτη αγάπη.
Οι αναμνήσεις του μπαμπά μου , οι ιστορίες της ζωής σας, γέμιζαν συνεχώς τα κενά της απουσίας σου.
Μεγάλο το έργο που άφησες πίσω σου !
Πρωτοπόρος στις κατασκευές σου, ιδιαίτερα ευφυής, ο τρόπος αντίληψης και ολοκλήρωσης των έργων σου.
Θυμάμαι ακόμα τον θαυμασμό, τα διάπλατα μάτια, το τεράστιο χαμόγελο όλων εκείνων των ανθρώπων που συνειδητοποιούσαν πως είμαι εγγονή σου !
¨Κρίμα που δεν τον γνώρισες.
Ήταν σπουδαίος άνθρωπος ¨ μου έλεγαν .
Δεν έχαναν στη συνέχεια χρόνο – βλέποντας και τα δικά μου διάπλατα και φωτεινά μάτια, καθώς τους άκουγα με προσοχή – και άρχιζαν αμέσως τις ιστορίες , τις θύμησες.
Πως δούλευες πολύ παππού, πως συνέχεια προσπαθούσες , πως διεύρυνες την φαντασία σου και δημιουργίες πέρα από τον νου δημιουργούσες.
¨Αφήνω περιουσία στην επόμενη γενιά για να χαίρεται και να απολαμβάνει.
Την ζωή σας μόνοι σας να την ορίσετε, πατώντας στα δικά σας πόδια.
Από εμένα, από τα έργα μου, τον παραπάνω καφέ να πίνετε,
την παραπάνω ξεκούραση να μου αφιερώνετε¨.
Θυμάμαι τον μπαμπά μου να μου λέει, καθώς από εσένα το διδάχτηκε .
Σε ξέρω παππού !
Σε ξέρω και σ αγαπώ!
Σ ευχαριστώ που έκανες την ζωή μου ακόμα πιο εύκολη, τόσα χρόνια μετά.
Μαρία Μπούμπουλα
Το 1960 ο Ηλίας με μεγάλο ρίσκο, θαυμαστή οξυδέρκεια, απίστευτη προνοητικότητα, με καλομελετημένες και συντονισμένες εργασίες ανακαίνισε το χτισμένο το 1883 κεντρικό κτίριο της πλατείας, μεγαλώνοντας το προς τα κάτω κατά τέσσερα μέτρα!
Δημιούργησε έτσι τρεις νέους μεγάλους επαγγελματικούς χώρους. Πολλά χρόνια μιλούσαν και ακόμα μιλούν στην Κόνιτσα για το εμπνευσμένο κατόρθωμα του Ηλία ( που δεν ήταν μηχανικός).
Απόσπασμα από το βιβλίο ¨Κόνιτσα Σεργιάνι στα περασμένα¨ του Κώστα Μπούσμπουλα .