Ποτέ δεν ξέρεις πόσο δυνατός είσαι, μέχρι να έρθει κάποια στιγμή που η δύναμη θα είναι η μόνη επιλογή που θα έχεις
Τιμής ένεκεν
Ιστορία βγαλμένη από της ζωής τα βάθη.
Το σώμα και η ψυχή θυμάται όσα χρόνια και αν περάσουν.
Όταν συμβαίνουν σημαντικά γεγονότα στην ζωή σου, καλό θα είναι να τιμάς την ανάμνηση, προσφέροντας στην ύπαρξη σου ένα δώρο, μια θεραπεία.
Θεραπεύομαι, δεν σημαίνει πως η πληγή δεν υπήρχε ποτέ! Σημαίνει, πως δεν ελέγχει πια τη ζωή σου!
Το κορίτσι και ο Δράκος
Άνοιξα με δυσκολία τα μάτια μου, πάλεψα να τα ανοίξω. Φως παντού, έντονο λαμπερό φως !
– Που είμαι; αναρωτήθηκα !
Μια τεράστια φιγούρα άρχισε να σχηματίζεται και ένας πανέμορφος δράκος εμφανίστηκε. Πανέμορφος και τρομαχτικός ! Μάλλον τρομακτικός! Θα έπρεπε να ήταν τρομακτικός , απλά εγώ δεν φοβόμουν! Θαύμαζα την ομορφιά του και ένιωθα τυλιγμένη με φως και αγάπη.
– Ποιος είσαι; Που είμαι; Γιατί ήρθες.;
– Είσαι στο χειρουργείο! Ησύχασε ! Είσαι ασφαλής! Δεν ήρθα , εσύ ήρθες ! Εσύ τα δημιουργείς όλα αυτά! Ησύχασε, έχουμε χρόνο ! Θα τα θυμηθείς όλα, όταν είναι η κατάλληλη στιγμή. Ο χρόνος και ο χώρος δεν υπάρχει , ησύχασε, πάρε ανάσα , ησύχασε και κλείσε τα μάτια σου! Πάρε ανάσα βαθιά, ξεκινάμε !
Έσβησα, χάθηκα στον πιο βαθύ ύπνο που είχα βιώσει μέχρι τότε! Τον αγαπώ τον ύπνο ! Πάντα με βοηθάει , πάντα νιώθω αλλιώτικη μετά. Αγάπη, φως, χάνομαι!
Και ενώ εγώ βυθίστηκα στην αγκαλιά του Μορφέα, ο καλός μου Δράκος βγήκε, ούρλιαξε , άστραψε και βρόντηξε πάνω στους αγαπημένους μου! Φωτιά και λάβα τα λόγια του, σκληρά , κοφτερά . Οι αγαπημένοι μου, σταμάτησαν να αναπνέουν. Σταμάτησαν να καταλαβαίνουν ! Καίγονταν μόνο από την καυτή του την ανάσα, από τα λόγια που έλιωναν κάθε ελπίδα.
Ούτε που ξέρω γιατί το έκανε αυτό. Εγώ το δημιουργώ μου είχε πει! Μα εγώ τους αγαπάω ! Θέλω να νιώθουν όμορφα ! Και χάνομαι και βυθίζομαι και δεν μπορώ άλλο να σκεφτώ . Αφού εγώ το δημιουργώ , θα το αλλάξω , σκέφτηκα .Όχι τώρα όμως νυστάζω. Θα τα φτιάξω όλα αργότερα.
Πρέπει να κοιμήθηκα πολύ βαριά και μάλλον είδα όνειρα περίεργα. Νοσοκομεία , ορούς, πρόσωπα κλαμένα, πρόσωπα με παγωμένα χαμόγελα.
Λέξεις σκέτες , χωρίς συναίσθημα, ¨όλα θα πάνε καλά¨ .
Έβλεπα και εμένα μέσα στο όνειρο. Καλύτερη μου φαινόμουν εγώ από τους άλλους. Χαμογελαστή, ήρεμη!
Ά! να και η φίλη μου η Μίκα! Ήρθε να μου φτιάξει τα μαλλιά!
Κάπως ήμουν μπερδεμένη ! Πάρτι είχαμε; Όμορφη μουσική ακουγόταν από το παράθυρο ! Υπέροχες μυρωδιές λουλουδιών! Κόσμος στο δωμάτιο , χαμός και εγώ να απολαμβάνω το υπέροχο μαλλί μου. Νοσοκόμες, κρυφά δάκρυα, χάθηκα πάλι. Υπέροχος αυτός ο ύπνος ! Τον αγαπώ πολύ!
Άλλα μαλλιά , ακόμα πιο όμορφα! Μα καλά , έχω εγώ τόσο όμορφα μαλλιά ; Μακριά, μπόλικα μαλλιά και άλλα πάρτι , παιδικά πάρτι, χαρές, γέλια, αδυναμία, ναυτία, κρυμμένα δάκρυα , χάθηκα πάλι ! Υπέροχος αυτός ο ύπνος, τον αγαπώ πολύ!.
Βρίσκομαι στο προαύλιο μιας εκκλησίας. Πάλι άλλαξα τα μαλλιά μου. Μα καλά αυτό κάνω συνέχεια; Παίζω με τα μαλλιά μου; Πως μου ήρθε και τα έκοψα τόσο κοντά! Δεν το έχω κάνει ποτέ στην ζωή μου! Μα τόσο κοντά; Χάνομαι πάλι , μα πριν χαθώ εστιάζω σε δυο καταγάλανα μάτια ! Μια φωνή ακούγεται!
¨ Θα ζήσεις , σαν τα ψηλά βουνά !
Νιώθω την ενέργεια, την ασφάλεια, την αγάπη, το φως, αυτό το υπέροχο γαλάζιο χρώμα . Το γαλάζιο του ουρανού , της ελευθερίας , της κοσμικής ανάσας. Χάνομαι πάλι μέσα στο γαλάζιο, με ένα τεράστιο χαμόγελο.
Τεντώνομαι, χουζουρεύω , ένα απαλό φως χαϊδεύει το πρόσωπο μου. Παίρνω ανάσες βαθιές. Ανάσες γεμάτες αρώματα, χρώματα, συναισθήματα. Υπέροχα τιτιβίσματα πουλιών αφήνουν και αυτά την πεμπτουσία τους να γεμίσει το είναι μου.
Νιώθω την γη να ανακουφίζει την πλάτη μου! Κάτι βγαίνει από το σώμα και το κενό αμέσως γεμίζει με φως και αγάπη. Νιώθω σαν κάποιος να με δημιουργεί ξανά.
– Ήρθε η ώρα να ξυπνήσεις! Μια γλυκιά φωνή χαϊδεύει τα αυτιά μου.
Τεντώνομαι, χουζουρεύω, απολαμβάνω τη φύση, αναπνέω βαθιά.
Ξέρεις πως νιώθω ; Σαν κάποιος , κάτι , να μου έχει φορτώσει νέα δεδομένα, νέους επεξεργαστές, στο κομπιούτερ του μυαλού μου.
Βρίσκομαι στο Άλσος Συγγρού.
Τι ομορφιά Θεέ μου.
Σαν αστραπή μου έρχεται μια σκέψη. Το έκανες τελικά. Βρήκες επιτέλους χρόνο να έρθεις , να το απολαύσεις και να το αγαπήσεις. Πάντα ένιωθες μια έλξη για αυτόν τον χώρο αλλά ποτέ δεν προλάβαινες.
Είμαι ξύπνια ! Είμαι ξύπνια δίπλα σε έναν πανέμορφο δράκο! Μοιάζει βασιλιάς. Κόκκινο και χρυσό τα κυρίαρχα χρώματα του, μα μοιάζει να έχει όλα τα χρώματα της πλάσης πάνω του. Δράκος , αλλά τόσο όμορφος ! Γαλήνη και σοφία εκπέμπονται από αυτόν και λούζουν την δική μου ύπαρξη.
– Κάπου σε ξέρω εσένα του είπα ! Από πού ήρθες; Γιατί ήρθες;
– Σου το είπα ξανά μου λέει, με κοιτάει βαθιά στα μάτια και χαμογελάει πονηρά. Εσύ ήρθες. Εσύ με έφερες , εσύ μου ζήτησες να είμαι δίπλα σου.
– Τώρα σε θυμήθηκα . Είσαι εσύ που κατατρόμαξες τους δικούς μου.
– Ναι αλλά δεν τρόμαξα εσένα!
– Ναι το ξέρω ! Αλλά δεν ήθελα να τους κόψεις και την ανάσα !
– Μα αυτό είχαμε συμφωνήσει είπε και κατέβασε τα μάτια.
– Συμφώνησα εγώ σε αυτό; Παραλίγο να θυμώσω αλλά πάνω που πήγε να φουντώσει ο θυμός , μαγικά, εξαφανίστηκε . Τι έγινε τώρα; Ούτε να θυμώσω δεν μπορώ ;
– Γέλασε ! Εσύ το κάνεις , όχι εγώ !
– ποιος είσαι καλέ μου; Και γιατί είσαι δράκος ;
– Είμαι δράκος σπουδαίος και τρανός και πάρα πολύ όμορφος , είπε και τέντωσε το σώμα του , να φανεί η ομορφιά και η μεγαλοπρέπεια του. Εσύ ήρθες κάποτε!
– Πότε;
– Δεν έχει σημασία ο χρόνος και ο χώρος .Έτσι και αλλιώς όλα αυτά είναι ψευδαισθήσεις, δημιουργήματα του μυαλού.
– Ο χρόνος και ο χώρος δεν υπάρχει.
– Τι λες που δεν υπάρχει ! Το ξέρω γιατί ποτέ δεν είχα χρόνο και πάντα τον αναζητούσα .
– Ναι ναι , φρόντιζες συνεχώς να είσαι πολυάσχολη.
– Ακριβώς και τώρα που το αναφέραμε , σαν πολύ δεν χάζεψα σήμερα ; προλαβαίνω να αφιερώνω τόσο χρόνο για εμένα; Οι υποχρεώσεις μου ,η δουλειά μου, τα παιδιά μου ; που είναι όλα αυτά.
– Ηρέμησε ! Θα σου το πω πάλι Ο χώρος και ο χρόνος είναι μια ψευδαίσθηση , μια δημιουργία του μυαλού. Τώρα βρισκόμαστε σε μια κατάσταση ανάμεσα στην καθημερινότητα . Φαντάσου το σαν ένα κενό . Σε αυτό το κενό , δεν υπάρχει ούτε χώρος, ούτε χρόνος. Από αυτό το κενό μπορείς να μεταφέρεις όπου επιθυμείς ! Στο παρόν στο παρελθόν και στο μέλλον !
– Στο μέλλον ; Ουάου!!!! Μπορώ να δω και το μέλλον τώρα ;
– Πάντα μπορούσες ! Αφού εσύ δημιουργείς το μέλλον σου .
Είχα τις αντιρρήσεις μου, αλλά τον άφησα να συνεχίσει.
– Ήρθα ακριβώς όταν μου το είπες : 23 Σεπτεμβρίου 2004. Είχα έρθει πολύ νωρίτερα , όπως είχαμε συμφωνήσει, είχα αφήσει τα σημάδια μου. Θυμάσαι! Εκείνο τον πυρετό το καλοκαίρι , που κανείς δεν ήξερε από πού ήταν, εκείνες οι περίεργες αιματολογικές εξετάσεις . Διακριτικά είχες πει.
Ήσουν απόλυτη! η πρεμιέρα ήταν την ημέρα της Ισημερίας. Πάντα μέσα στην υπερβολή, την τελειότητα και τους συμβολισμούς. Αγαπημένα σου όλα ! Αστειεύτηκε .
Ήθελες να είναι απόλυτα συμβατή η διαδρομή σου με τις ενέργειες της γης . Ισημερία. Ίση μέρα και ίση νύχτα. Φθινοπωρινή ισημερία. Η ημέρα αρχίζει να μικραίνει και εσύ έχεις την ευκαιρία να κρυφτείς μαζί της στα σκοτάδια σου. Αυτά τα σκοτάδια που είχες κρύψει πολύ καλά μέχρι τώρα. Τα είχες κρύψει, για να μην μπορείς να τα βρεις ούτε εσύ.
– Μα καλά , απόρησα, έπρεπε να είναι τόσο τρομαχτικό το έργο ; Ε!
– Δράμα ήθελες να αναβάσεις και μάλιστα δράμα από τα πιο δραματικά!
Μου έκλεισε το μάτι και έβαλε τα γέλια.
– Μη γελάς , με εκνευρίζεις… είπα.
– Εγώ φταίω πάλι; είπε και κοκκίνισε.
– Μα καλά έπρεπε να τρομάξουμε την πλάση όλη για να ανεβάσω εγώ το έργο μου; Τι μου έφταιγαν οι υπόλοιποι.
– Μην ανησυχείς μου απάντησε με μάτια γεμάτα σοφία.
Ένας ένας από τους αγαπημένους σου είχε αποδεχτεί τον ρόλο του. Τον είχε επιλέξει. Το είχε κάνει για την δική του εξέλιξη, την δική του διαδρομή. Εσύ απλά είχες αναλάβει να συντονίσεις το έργο και να φροντίσεις να παίξει ο καθένας καλύτερα το ρόλο του. Ελευθέρωσε τον εαυτό σου από τις τύψεις.
– Δράκο ; δεν μπορούσα να βρω κάτι πιο απλό ;
– Μπορούσες! Δεν ήθελες. Πάντα σου άρεσαν τα ακραία, τα δύσκολα, τα επικίνδυνα. Πάντα βαριόσουν πολύ εύκολα και συνεχώς ανέβαζες το επίπεδο δυσκολίας για να έχει για εσένα περισσότερο ενδιαφέρον η στιγμή.
– Φρικτό! είπα.
– Πάμε μια βόλτα ;
– Πάμε!
– Ανέβα στα φτερά μου! είπε και βρεθήκαμε στον ουρανό!
Είναι τόσο όμορφη η ζωή ! Γαλάζιος ουρανός, γαλάζια μάτια!
– Εσύ ήσουν και τότε στο προαύλιο της εκκλησίας ; Καταγάλανα μάτια ¨ Θα ζήσεις , σαν τα ψηλά βουνά ¨ !
– Ναι εγώ ήμουν.
– Μου είχες πει να σου ψιθυρίζω όταν ήσουν στον βαθύ σου ύπνο , να σου ψιθυρίζω αλήθειες και αποφάσεις της ψυχής.
– Αυτό το έντονο φως, η ζέστη, η λάμψη στα πιο βαθιά σκοτάδια μου;
– Πάλι εγώ ! Φώτιζα με την καυτή ανάσα μου τα βάθη σου, διευκόλυνα την διαδρομή σου, καίγοντας ό,τι δεν χρειαζόσουν πια.
– Τα παιδιά μου ; Ήταν μικρά τότε! 2 και 3 μόλις χρόνων τα αγόρια μου.
– Τα αγόρια σου ήταν πάντα για εσένα φάροι φωτεινοί. Το μέρος της καρδιάς σου που υπάρχει στις δικές τους καρδιές σε καλεί να γυρίσεις, όσο βαθιά και αν βουτάς. Ακούς το κάλεσμα , επιλέγεις συνειδητά να το ακούς. Μίτος χρυσός επιστροφής οι φωνές τους.
– Τι μου έλεγες τότε ; Πες μου πάλι.
Σου θύμιζα :
Κάθε στιγμή είναι πολύτιμη! Μη την σπαταλάς! Ζήσε και απόλαυσε ακόμα και όταν κουβαλάς το σταυρό σου στον δικό σου Γολγοθά! Και αν κουράζεσαι δεν πειράζει! Ξεκουράσου!
Προλαβαίνεις! Ο χώρος και ο χρόνος δεν υπάρχει! Μείνε! Άπλωσε το φως σου, όσο λαχταρά η ψυχή σου! Πάρε ανάσα …
Κοίτα γύρω σου! Μύρισε τα λουλούδια, άκου τα κελαϊδίσματα των πουλιών, νιώσε το χάδι του ανέμου, απόλαυσε την σταθερότητα και την ασφάλεια της μάνας γης!
Προλαβαίνεις! Ο χώρος και ο χρόνος δεν υπάρχει! Μείνε! Άπλωσε το φως σου, όσο λαχταρά η ψυχή σου! Πάρε ανάσα …
Κοίτα τα μάτια των παιδιών σου, άκου τις εσωτερικές τους φωνές, τραγούδησε, παίξε μαζί τους, γίνε και εσύ πάλι παιδί! Γέλα!
Νιώσε τους ανθρώπους που αγαπάς, μίλα, επικοινώνησε αληθινά μαζί τους! Από την καρδιά! Συγχώρησε τον εαυτό σου και τους άλλους! Ο καθένας έχει μια αποστολή! Σημαντική! Άκου! Σεβάσου! Αναγνώρισε! Ελευθέρωσε τον εαυτό σου από την κριτική! Αγάπησε χωρίς όρους!
Προλαβαίνεις! Ο χώρος και ο χρόνος δεν υπάρχει! Μείνε! Άπλωσε το φως σου, όσο λαχταρά η ψυχή σου! Πάρε ανάσα …
Και τώρα που έμαθες να ακούς, να παρατηρείς, να νιώθεις, νιώσε εσένα! Άκου! Παρατήρησε τα σημάδια στο σώμα, στην ψυχή! Θυμήσου τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά, θυμήσου την αλχημεία!
Συνδέσου με τον αλχημιστή μέσα σου, μετάτρεψε ότι δεν χρειάζεσαι σε ότι χρειάζεσαι! Ανάσυρε την γνώση από τα βάθη σου!
Προλαβαίνεις! Ο χώρος και ο χρόνος δεν υπάρχει! Μείνε! Άπλωσε το φως σου, όσο λαχταρά η ψυχή σου! Πάρε ανάσα …
Ονειρέψου! Διδάξου! Ανακάλυψε βαθιές, αιώνιες αλήθειες! Θυμήσου! Θυμήσου να θεραπεύεις τον εαυτό σου και δίδαξε το σε όποιον το επιθυμεί!
Άγγιξε! Τον εαυτό σου και τους άλλους! Μοίρασε την ενέργεια σου! Βρες την αιώνια πηγή! Δώσε πρώτα σε εσένα, επίτρεψε στον εαυτό σου να γεμίσει, να ξεδιψάσει και μετά δώσε σε όποιον το χρειάζεται! Σε όποιον σου το ζητήσει! Περπάτησε το δικό σου δρόμο!
Συγχώρησε τον εαυτό σου και τους άλλους … ξανά!
Συνέχισε να περπατάς! Νιώσε το κάθε βήμα σου! Ακολούθησε την καρδιά σου! Ξέρει το δρόμο! Εμπιστεύσου! Απόλαυσε ό,τι ανακαλύπτεις!
Ανάλαβε την ευθύνη σου, ανάλαβε την ευθύνη της ίδιας της ζωής σου και του θανάτου σου! Διάλεξε εσύ! Αποφάσισε πως θα συνεχίσεις!
Τώρα ξέρεις …
Προλαβαίνεις! Ο χώρος και ο χρόνος δεν υπάρχει, μείνε, άπλωσε το φως σου όσο λαχταρά η ψυχή σου, πάρε ανάσα …
Πέρασαν 12 χρόνια, είπε !
Τι είπες ; Πότε πέρασαν; Ρώτησα γεμάτη έκπληξη! Τον ανέβηκα το Γολγοθά μου; Πως; Πότε; Δεν θυμάμαι! Τα κατάφερα; Νίκησα;
Γέλασε! Θυμάσαι! Απλά έχεις επιλέξει να κρατήσεις τα μαθήματα, με αγάπη στην καρδιά σου & δεν εστιάζεις στις αρνητικές λεπτομέρειες! Στο κάτω κάτω, δεν ήσουν μόνη!
Όσο για το αν νίκησες, σου θυμίζω πως δεν ήταν μάχη γλυκιά μου, ήταν επιλογή! Σημαντικός για εσένα δεν ήταν ο πόλεμος, αλλά η ειρήνη! Η ειρήνη μέσα και έξω από εσένα! Γαλήνη έψαχνες να βρεις, αληθινή, όχι σαν αυτή που νόμιζες πως είχες!
Πέταξες ψηλά! Ελευθερώθηκες από τα δεσμά σου! Κατάφερες να δεις τα καθημερινά προβλήματα, στις κανονικές τους διαστάσεις! Ξεκάθαρα από τα υπερβολικά ντυσίματα του νου! Αναγνώρισες και σεβάστηκες το κάρμα των άλλων και τις δικές τους επιλογές, χωρίς να τις κρίνεις! Όλοι είναι σημαντικοί, άξιοι και είναι θεϊκή η προέλευση τους! Να το θυμάσαι πάντα!
Έσκυψε και με κοίταξε βαθιά στα μάτια! Θυμήσου! Το 12 συμβολίζει την ολοκλήρωση ενός κύκλου και την επαναγέννηση σε έναν καινούργιο κύκλο, άλλης συχνότητας! Δείχνει τη μετάβαση από ένα επίπεδο συνειδητότητας σε ένα άλλο.
Στην ψυχική αλχημεία θεωρείται ότι η κάθαρση του «Εγώ» επιτυγχάνεται μέσω 12 φάσεων.
Άλλαξε κύκλο! Είναι η κατάλληλη στιγμή! Άλλαξε δάσκαλο! Ανέβα μια σπείρα πιο ψηλά! Σπείρε! Σπείρε, σαν να μπορείς αιώνια να θερίζεις! Μην περιορίζεσαι! Ονειρέψου! Υλοποίησε τα όνειρά σου!
Θεραπεύομαι, δεν σημαίνει πως η πληγή δεν υπήρχε ποτέ! Σημαίνει, πως δεν ελέγχει πια τη ζωή σου!
Συνέχισε να ζεις! Αν θέλεις …
19 χρόνια πέρασαν
Είμαι αμαζόνα ξανά σε αυτήν την ενσάρκωση!
Συνδέομαι όλο και περισσότερο με την Ειρήνη και την αγάπη, αφήνοντας πίσω, σε άλλες ζωές, τον πόλεμο!
Τεντώνω το τόξο μου και ρίχνω το βέλος της αγάπης – του φωτός , από αριστερά, από το μέρος της καρδιάς , φωτίζοντας συνεχώς νέες ανεξερεύνητες διαδρομές.
Κάθε σκοτάδι , μια πρόκληση φωτός για εμένα.
Βουτάω στα κοσμικά πεδία με τα δικά μου τα φτερά, τη δική μου λάμψη.
Εστιάζω! Η καρδιά φωτίζει τα βάθη.
Βαδίζω ελεύθερη!
Ελεύθερη από δράκους, ελεύθερη από πολικότητες.
Η αλήθεια είναι πως κάποιες στιγμές φοβάμαι ακόμα.
Τότε, παίρνω μια ανάσα βαθιά, κοιτάω το φόβο στα μάτια, αναγνωρίζω το σκοτάδι του και το ελευθερώνω μέχρι το φως.
Βγαίνω πάλι στην σκηνή, χαμογελάω πλατιά, παίρνω ανάσα και άλλη, βαθιά, αγναντεύω μακριά και γαληνεύω συνειδητά.
Δεν νιώθω νικήτρια, απλά ερωτευμένη νιώθω κόσμε αγαπημένε!
Ερωτευμένη με την ζωή, με όλη την δημιουργία, ερωτευμένη με εμένα , ερωτευμένη με εσένα !
Ναι υπάρχουν στιγμές που λυγίζω, μα ξέρω πως θα σηκωθώ ξανά.
Η ζωή είναι πανέμορφη, εύκολη και απλή. Αρκεί να το επιλέξω. Αρκεί να εστιάσω στην λύση και όχι στο πρόβλημα.
Απολαμβάνω.
Ευγνωμοσύνη απλά.
Μαρία ShimaRama Μπούσμπουλα
Σύμβουλος Ευζωίας
Εκπαιδεύτρια αυτοθεραπευτικών τεχνικών
Shima Rama’s Kosmos
Αν επιθυμείς δες το βίντεο του κοριτσιού στον παρακάτω σύνδεσμο : https://youtu.be/tKrVPjfnXC0
Αν επιθυμείς, διάβασε στον παρακάτω σύνδεσμο το αρχικό κείμενο, όπως κατέβαινε από τον ουρανό, καθώς έκλεινα τον 12 ετή κύκλο και αποχαιρετούσα τον δράκο μου.
https://toxromatoufotos.eu/pote-den-ksereis-poso-dynatos-eisai/
Το κείμενο παρουσιάστηκε με παρότρυνση του καλού μου ογκολόγου την ημέρα που αποχαιρετούσε και αυτός τον ιατρικό κλάδο που με τόση αγάπη υπηρετούσε, στο συνέδριο
με θέμα : «Νεοπλάσματα του μαστού και του γεννητικού συστήματος της γυναίκας» στις 04-06 Δεκεμβρίου 2015 στο Ξενοδοχείο Athenaeum Intercontinental – στην Αθήνα.
Αν επιθυμείς να διαβάσεις ακόμα περισσότερες λεπτομέρειες για τον δράκο ρίξε μια ματιά στον παρακάτω σύνδεσμο :
Shima Rama’s Kosmos
